به راستی در ساخت کتابخانه استاد حری به چه میزان رعایت حال و استفاده مطلوب معلولان صورت گرفته است؟ 

آیا سبک و سیاق ساخت کتابخانه جدید نقض کننده گفته های مسئولین نیست؟

به راستی در عمل و فکر به چه میزان در مسیر تحقق شهری ایمن و بدون مانع برای توان یابان حرکت می کنیم؟ 

البته خیلی زود است که دیر شود به شرط این که بجنبیم!

و نکته ای زیبا شناسی برای همکاران و مخاطبان گرامی، چرا ما از کلامی که به کار می بریم لذت نبریم؟
این که جهت زیباتر بودن در نوشتارمان کلمه توان یاب را مترادف یا بهتر بگویم جایگزین معلول بگیریم.
به این معنا که توان یابان عزیز ما اندر حکمت ها و شاید قصور ها با این موجودیت پای به این گیتی گذاشته اند، به واقع اعتقاد دارم ایشان انسان های ناتوانی نیستند بلکه در برخی از حوزه ها از من و شما نیز تبهر بیشتری دارند و نکته اینجا است که ایشان می خواهند از پتانسیل خود و جامعه بهتر بهره ببرند. این است که به دنبال توان یابی بیشتری هستند. شاید اگر عمیقتر فکر کنیم  خواهیم دید،
ما هم الزاماْ در برخی مواقع نیاز به توان یابی استعدادها و توانایی های بالقوه مان را داریم.
نمی خوام حس ترحم بهت دست بده ... همینطور که تو عکس ها می بینی از من و تو ... نمی خوام بگیم اگر من معلول بودم؟!!! می خوام قشنگتر فکر کنیم ...
برای این که کسی را درک کنیم  نیازی نیست خودمان را جای او بگذاریم، نیاز این است که نیاز در بشر سرشته شده.

مهدی سلطانی، کتابدار

جهت مشاهده بیشتر به ادامه مطالب بروید.